Eindhoven, 20 juni 2015. Van uw Chroniqueur. Voor de allerlaatste keer waren het Venijnige Vijftal, ook wel De Vijf Ruyters van den Apocalyps, bij elkaar.  In Eindhoven, de stad waar het allemaal begon 13 jaren geleden. De uitbaters van De Effenaar waren zo gek gevonden om dit infernale gezelschap een podium te geven. 
Aldus stroomde het in de kleine zaal vol met fans van alle jaren en alle gewesten. Dus zodra de Patattekes het podium betraden sloeg de vonk onmiddellijk over en ontplofte de zaal van enthousiasme. De Patattekes Métales herkenden vele bekende gezichten in het publiek. Dit strekte de patatjes tot groot genoegen. 
Marco Borsatan ging als vanouds tekeer, al blaffend en brullend door zijn Microphoon. Gitaristen Het Beest en Rammstein Shaffy haalden weer de meest wederzinwekkende capriolen uit, zowel lichamelijk als muzikaal. Dit alles werd onderbouwd door de drumterrorist Nico Haat en basgitaarverkreukelaar André Ha-666.
De eerste special guest deed al na een paar nummers zijn intrede en was niemand minder dan de door de NASA in elkaar gezette halfrobot Dennie Antichristian. Van schrik en geïntimideerdheid deed het publiek een stap terug. Maar snel had het vijftal het publiek weer gecharmeerd. Dennie drumde een tweetal poentjekletsnatmakende nummers mee en mocht toen alweer rusten. Maar voordat hij gedisassembleerd zou worden ging hij gewoon in het publiek staan om te kijken hoe zijn mede-patattekes het ervan afbrachten.

_{De Patatjes met special guest Vader Macabraham (Foto Koen Lindner)}
De show ging volle kracht vooruit en de bekende Nederlandse top40-beklimmers, voorzien van een metalen oorlogsharnas, bekoorden een uitzinnig publiek.
Een tweede special guest werd aangekondigd met een openbaring over waar deze gothische mafketel zich ophield de afgelopen jaren. En het was niet in het klooster. Het was natuurlijk de Verschrikkelijke Vader Macabraham. Hij toonde zich in vol ornaat en kastijdde vier nummers lang de basgitaar. Hij was zo uitzinnig dat hij bijna het publiek insprong om alle aanwezige vrouwtjes te dekken. Hij kon net worden tegengehouden. Daarna werd hij weer het podium afgebonjourd en de basgitaar werd weer overgegeven aan de rechtmatige eigenaar.

De avond werd warmer en intenser en culmineerde in een extatisch band-publiek-amalgaam. Iedereen wist dat dit de laatste keer zou zijn dat de Patatjes voor hen, metal en meezingers-liefhebbers, hun show zou komen opvoeren. 
Het werd een show met veel plezier en vette muziek met ondertoon van weemoed. De allerlaatste keer dat de Patatjes op deze manier bijeen zijn. De allerlaatste keer uitgedost als metal maniacs het publiek overdonderen met de metalmeezingers. De allerlaatste keer de lichte spanning backstage voordat de show begint, de ontlading als het een succes wordt en het gelag en gelach achteraf.
In het holst van de nacht werd afgeschminkt voor de laatste keer. De koffers ingepakt en in de wagen gepropt voor de allerlaatste keer. Ieder gaat zijns weegs, volgt zijn eigen pad over de aardbol, en Patatje Metal is nu, tot in de eeuwigheid ontbonden.

Of...

Niet?