Harderwijk, 12 juni 2009. Van onze verslaggever. Het heet allemaal niet voor niks Harderwijk. Ze wilden het alleen maar harder. En uiteindelijk kregen ze het hardste: Patatje Metal.
Deze wilde beesten hebben als enig doel een voltallig publiek aan hun voeten te krijgen. En lukte hen dat in Harder-wijk? Leest verder.
De Patatjes zijn een soort terreurgroep in de zin dat ze 's mans trommelvliezen terrorizeren alsmede door het feit dat zij in het algemeen de in Nederland geldende gezinsmoraal ondergraven.
Is de Chroniqueur helemaal gek geworden? Wat is dit voor een ambtenarentaal?
Ik ga verder. Waar was ik? Terreur... Oh ja: Zij zelf werden geterroriseerd door een hoop muggen van vreemde komaf. Enge rare junglebeesten die de Patatje Metal-limosine omzwermden. De Patatjes durfden bijna hun automobiel niet meer uit. U denkt zeker, persmuskieten, daar heeft hij het over. Neen neen, echte dieren. Ik dwaal af. Muggen, niet interessant.
Hitsige chicks? Waren ze er? Ja! Verdomd knappe ladies liepen er rond. Patatje Metal-stagemanager en beroepshosselaar Bennie Rijman wist er enkele mede te lokken naar backstage opdat er wederkerig liefdesonderricht kon worden gegeven.
Maar, hoor ik u zeggen, hoe was nou het concert? Suckte het, dat zou dan de eerste keer zijn, of was het grandioos? Nu, ik zal het dan maar zeggen. Het was grandioos! Ondanks het momentaan uitvallen van enkele gitaren was het een puike avond. De toon was al aardig gezet door toffe voorprogramma's, die zich na hun eigen show in afwachting en aanbidding in het publiek voegden om de kunst af te kijken bij de Patattekes.
Al spoedig na de eerste begintonen had de duivelse voorman Marco Borsatan het publiek al in zijn macht. De infernale Het Beest voegde er samen met de toverachtige Rammstein Shaffy prachtige liefdestonen aan toe, die niet mis te verstaan waren voor de aanwezige ladies, tussen wier borsten het zweet zich mengde met hun speeksel. Ik weet het, ik maak te lange zinnen voor het internet. Maar toch allemaal waargebeurd. Verder nu. De oorlogsbroers Dennie Antichristian en Grad Demön legden de de basis voor al dit onheiligs. Met bas- en drumpartijen die stonden als een onverzettelijke oorlogsbunker, waarop ook nog eens een troep olifanten was gaan zitten.
Iedereen van het publiek was in tranen. Om allerlei redenen. De ouders van knappe blondjes voornamelijk omdat zij hun dochters kwijt waren geraakt aan die door den duvel uitgezonden Patattenbende. Sterker nog, ze konden ze nergens meer vinden. Inderdaad, want die waren intussen naar backstage gelokt door de chickiesvanger van Hamelen cum annexis, de wellustige Bennie Rijman.
Dus, in het algemeen en door de bank genomen kan men zeggen: Het was fantastisch!
Foto Grad Demon: met dank aan Elsabijn van NGM .