Volg en Like ons opĀ 

Image
Het Beest zingt als een nachtegaaltje
De onvermoeibare Ruyters van den Apocalyps traden 11 mei jongstleden aan in het gemoedelijke Limburgse dorp Geijsteren. Waar zij gaan zindert het altijd van spanning. Ook statische spanning, zodat vonken overslaan van 's heren gitaren naar hunne versterkers en dat der gasten haaren rechtop doet staan.
Maar ook spanning in de zin van gespannen afwachting slaat op de komst van de Metalen Patatjes der Doem ende Nederpopdeuntjes.
En als zij dan ten enen malen den aanvang hebben genoomen ende beezig zijn te rocken alsof het Einde der Tijden in zicht is, dan dan staat ook niemand meer stil. Sommigen omdat zij blijde zijn dat zij eindelijk hun superhelden live kunnen horen en zien. Anderen zijn geslagen met een soort Sint Vitusdans en bewegen zich schokkend. Sommige aanwezigen lachen, alsof deze 'dansers' pleizier hebben. Maar kijken zij beter, dan zien zij dat de oogen der Sint Vituspatiënten gevuld zijn met een panische angst.

 
De overlord van de Nedermetalpoprock is Marco Borsatan en hij stond daar zijn stembanden te verscheuren dat het een lieve lust was. Hij ging tekeer alsof hij het vliegende monster, met ogen aan den buitenkant zelve aanschouwde.
Rammstein Shaffy en Het Beest zwoegden op hun gitaren alsof zij het Zevende Zegel aan het openen waren. Dennie Antichristian stond op zijn trommels te beuken (met name bij de intro van België) alsof hij de komst van de Antichrist zelf inluidde.
Gradje Demön stond er bij te bulderen alsof hij de Antichrist zelf was.

Het publiek wist niet meer hoe ze het hadden en het dak ging er spreekwoordelijk af. Toen het afgelopen was en zij uitgeput een infuus met bier in hun armen prikten scandeerden zij daarbij om de terugkomst van de Patatjes Métales.
Die lieten dat niet onbeantwoord en tracteerden het publiek op nog een paar in metaal verklonken nederpopnummerkes.

En toen was de koek op en ging het boek dicht en viel het doek en werd de poort gesloten.