De Pataticos Metallos zijn altoos zeer verheugd om boven de rivieren te spelen. Het publiek is er enthousiast en de vrouwen zijn er wonderschoon. Marco Borsatan doet altijd een plasje van plezier als het weer zover is dat hij mag optreden. Wat er allemaal te doen is aan toeristische evenementen, zoals bijvoorbeeld voornoemde Nordic Walking Fair, dat kan hem echter geen ene moer schelen. Daar komt hij niet voor.
Hij, en die andere brute jongens van Patatje Metal ook, komt slechts voor één ding. Nou ja een paar dingen. En de belangrijkste van die dingen is om een gezelschap te onderwerpen aan zijn rockende knoet. Om de ladies en gentlemen naar een wereld te brengen waarin alles mogelijk is.
Zij denken dat ze kunnen vliegen, zo erg zijn zij in een psychedelische roes geraakt, slechts door het kijken naar het heupwiegen van de heer Borsatan. Het blikkerende tandwerk van Vader Macabraham voegt alleen maar toe aan de hypnose.
Menig Wijhenaar is ook een kerkganger. Op zondag gaan zij naar de kerk en bidden zij aan de Heiland. Zij bewandelen het rechte pad, dat slechts erg smal is. Maar zal dit pad het brede, doch kronkelige pad van de Patatjes van Metaal kruisen? Niemand weet het met zekerheid, maar er zijn stemmen die beweren dat godsvruchtige lieden ontbranden in groene vlammen, die zomaar uit hun eigen borstkas lijken op te stijgen. Spontane zelfontbranding zeg maar.
Godsvruchtig of een gewone sterveling, iedereen mag komen kijken en voor zichzelf beslissen of de jongens van Patatje Metal toch zeker wel de allergaafste metalband zijn van heel de wereld en omstreken en daarbuiten in de galaxy.
Waar? In de Oranjerie te Wijhe
Wanneer? 18 november 2006
Hoe laat? Ongeveer 23:30u